Drukke week in Ghana
Door: Jessie
Blijf op de hoogte en volg jessie
02 Augustus 2014 | Nederland, Tilburg
Hoi lieve allemaal!
Ik vergeet het steeds om in mijn blog te zetten dus ik zal er nu maar mee beginnen: het is echt heel leuk om hier al jullie reacties op mijn blog te lezen! Daar geniet ik altijd echt van dus bij deze; bedankt en ga vooral zo door!
Afgelopen week heb ik veel gedaan. In mijn vorige blog schreef ik dat het goed met me ging en dat was ook zo, maar ik heb een detail weggelaten. Ik liep namelijk toen ik mijn vorige blog schreef al een week met een ontstoken voet rond. Ik had een wondje aan mijn voet dat was open gegaan en mijn voet werd steeds roder en dikker. Inmiddels was ik al in het Afrikaanse ritme en ik dacht ook wel dat het over zou gaan en dat ik het wat tijd moest geven. Toen ik na een week zo'n dikke voet had dat ik eigenlijk niet eens meer in mijn badslippers paste, leek het me toch slim om even naar het ziekenhuis te gaan. Nou ja, even... We moesten 1,5 uur lopen naar het 'ziekenhuis'. Je kan het eigenlijk geen ziekenhuis noemen. Het is hier blijkbaar de gewoonte om mensen zonder Ghanese verzekering weg te sturen. We kregen dan ook te horen dat ik niet geholpen kon worden omdat ik geen Ghanees verzekeringspasje had. Stressgevoelig als ik ben wist ik natuurlijk gelijk niet meer wat ik moest doen. Ik heb toen papa en mama gebeld en die adviseerden mij om te zeggen dat ik gewoon cash kon betalen. Toen ik dit deed gingen alle deuren letterlijk voor mij open (er werd eerst gezegd dat er geen dokter was maar toen ik dus zei dat ik cash kon betalen was de dokter plotseling gearriveerd...). Nadat ik behandeld was (mijn wond was schoongemaakt en een dokter heeft er naar gekeken en me antibiotica voorgeschreven) moest ik betalen voor de behandeling en de pillen. Ik was bang dat ik te weinig geld bij me had (had maar 120 cedi meegenomen, dat is 30 euro). De hele ochtend in het ziekenhuis en mijn antibiotica kostte mij uiteindelijk 4 euro. Nu ik dit schrijf is mijn voet weer bijna helemaal genezen. Er zit nog een klein wondje op, maar dit maak ik goed schoon. Al met al was dit een heel avontuur waar ik weer veel van heb geleerd. Zelfs in een ziekenhuis waar op het lijstje met 'tips voor een goede gezondheid' op nummer 1 'pray a lot for a good health everyday' staat kun je dus geholpen worden, dit soort dingen zijn heel erg relativerend voor hoe wij leven in Nederland. Toen ik binnenkwam in het 'ziekenhuis' dacht ik gelijk dat ze er niks wisten en dat ik voor altijd een dikke voet zou houden. Natuurlijk was dit niet zo en ben ik nu weer helemaal beter.
De dag daarna zijn we naar het national park gegaan. Wat een fijn weekend was dat! We hebben heel veel dieren gezien (zelfs 3 olifanten die zich aan het wassen waren!) en een kanosafari gedaan. De gids vertelde toen we al aan het kanoen waren pas dat er pythons en krokodillen in het water leefden dus toen was ik iets minder relaxt, maar over het algemeen heb ik dat weekend heel lekker uit kunnen rusten en relaxen (en we hebben frietjes en cola op!!! Echt genieten na al die fufu en rijstballen).
Maandag zijn we begonnen met lesgeven. We hebben van het geld dat we van iedereen hebben gekregen onder andere Engelse schoolboeken gekocht. Voor ieder leerjaar 1 boek en dat voor 4 vakken. Totaal kwam dit uit op zo'n 30 euro dus dat was echt een koopje. Van de rest van het geld hebben we matrassen, tafels (heel handige tafels; je kunt de poten er onderuit halen zodat ze makkelijk opgeborgen kunnen worden. Er is namelijk geen plek in huis om tafels in hun geheel op te bergen), stoelen, een pan met deksel en voor ieder kind een tandenborstel, tandpasta en zeep gekocht (voor ieder kind een in verband met ziektes). Jullie geld is tot op de laatste cent opgegaan en het is zeker goed besteed! Duizend maal dank van de kinderen hier, may God bless you! (hoor ik zo'n 68 x per dag haha).
Volgend weekend ga ik waarschijnlijk weer een weekendje weg met wat andere vrijwilligers, naar de Volta region. Hier zijn veel watervallen en dit lijkt ons mooi om te zien. Eva is trouwens vertrokken maar ik heb helemaal geen last van een vervelend gevoel of het gevoel dat ik alleen ben. Een meisje uit het dorp is ook 17 en komt vaak helpen in het huis dus met haar trek ik nu op. Gisteren zaten we trouwens onder een boom in de schaduw met de kinderen en toen zagen we ineens een slang! Gelukkig wist zij hoe je een slang moet doden. Zo maak ik hier iedere dag wel iets mee wat voor altijd bij me zal blijven.
Over twee weken vertrek ik hier helaas alweer maar daar wil ik totaal nog niet aan denken. Het gaat onwijs goed met me en ik geniet van alles om me heen.
Tot snel.
Liefs, Jessie
Ik vergeet het steeds om in mijn blog te zetten dus ik zal er nu maar mee beginnen: het is echt heel leuk om hier al jullie reacties op mijn blog te lezen! Daar geniet ik altijd echt van dus bij deze; bedankt en ga vooral zo door!
Afgelopen week heb ik veel gedaan. In mijn vorige blog schreef ik dat het goed met me ging en dat was ook zo, maar ik heb een detail weggelaten. Ik liep namelijk toen ik mijn vorige blog schreef al een week met een ontstoken voet rond. Ik had een wondje aan mijn voet dat was open gegaan en mijn voet werd steeds roder en dikker. Inmiddels was ik al in het Afrikaanse ritme en ik dacht ook wel dat het over zou gaan en dat ik het wat tijd moest geven. Toen ik na een week zo'n dikke voet had dat ik eigenlijk niet eens meer in mijn badslippers paste, leek het me toch slim om even naar het ziekenhuis te gaan. Nou ja, even... We moesten 1,5 uur lopen naar het 'ziekenhuis'. Je kan het eigenlijk geen ziekenhuis noemen. Het is hier blijkbaar de gewoonte om mensen zonder Ghanese verzekering weg te sturen. We kregen dan ook te horen dat ik niet geholpen kon worden omdat ik geen Ghanees verzekeringspasje had. Stressgevoelig als ik ben wist ik natuurlijk gelijk niet meer wat ik moest doen. Ik heb toen papa en mama gebeld en die adviseerden mij om te zeggen dat ik gewoon cash kon betalen. Toen ik dit deed gingen alle deuren letterlijk voor mij open (er werd eerst gezegd dat er geen dokter was maar toen ik dus zei dat ik cash kon betalen was de dokter plotseling gearriveerd...). Nadat ik behandeld was (mijn wond was schoongemaakt en een dokter heeft er naar gekeken en me antibiotica voorgeschreven) moest ik betalen voor de behandeling en de pillen. Ik was bang dat ik te weinig geld bij me had (had maar 120 cedi meegenomen, dat is 30 euro). De hele ochtend in het ziekenhuis en mijn antibiotica kostte mij uiteindelijk 4 euro. Nu ik dit schrijf is mijn voet weer bijna helemaal genezen. Er zit nog een klein wondje op, maar dit maak ik goed schoon. Al met al was dit een heel avontuur waar ik weer veel van heb geleerd. Zelfs in een ziekenhuis waar op het lijstje met 'tips voor een goede gezondheid' op nummer 1 'pray a lot for a good health everyday' staat kun je dus geholpen worden, dit soort dingen zijn heel erg relativerend voor hoe wij leven in Nederland. Toen ik binnenkwam in het 'ziekenhuis' dacht ik gelijk dat ze er niks wisten en dat ik voor altijd een dikke voet zou houden. Natuurlijk was dit niet zo en ben ik nu weer helemaal beter.
De dag daarna zijn we naar het national park gegaan. Wat een fijn weekend was dat! We hebben heel veel dieren gezien (zelfs 3 olifanten die zich aan het wassen waren!) en een kanosafari gedaan. De gids vertelde toen we al aan het kanoen waren pas dat er pythons en krokodillen in het water leefden dus toen was ik iets minder relaxt, maar over het algemeen heb ik dat weekend heel lekker uit kunnen rusten en relaxen (en we hebben frietjes en cola op!!! Echt genieten na al die fufu en rijstballen).
Maandag zijn we begonnen met lesgeven. We hebben van het geld dat we van iedereen hebben gekregen onder andere Engelse schoolboeken gekocht. Voor ieder leerjaar 1 boek en dat voor 4 vakken. Totaal kwam dit uit op zo'n 30 euro dus dat was echt een koopje. Van de rest van het geld hebben we matrassen, tafels (heel handige tafels; je kunt de poten er onderuit halen zodat ze makkelijk opgeborgen kunnen worden. Er is namelijk geen plek in huis om tafels in hun geheel op te bergen), stoelen, een pan met deksel en voor ieder kind een tandenborstel, tandpasta en zeep gekocht (voor ieder kind een in verband met ziektes). Jullie geld is tot op de laatste cent opgegaan en het is zeker goed besteed! Duizend maal dank van de kinderen hier, may God bless you! (hoor ik zo'n 68 x per dag haha).
Volgend weekend ga ik waarschijnlijk weer een weekendje weg met wat andere vrijwilligers, naar de Volta region. Hier zijn veel watervallen en dit lijkt ons mooi om te zien. Eva is trouwens vertrokken maar ik heb helemaal geen last van een vervelend gevoel of het gevoel dat ik alleen ben. Een meisje uit het dorp is ook 17 en komt vaak helpen in het huis dus met haar trek ik nu op. Gisteren zaten we trouwens onder een boom in de schaduw met de kinderen en toen zagen we ineens een slang! Gelukkig wist zij hoe je een slang moet doden. Zo maak ik hier iedere dag wel iets mee wat voor altijd bij me zal blijven.
Over twee weken vertrek ik hier helaas alweer maar daar wil ik totaal nog niet aan denken. Het gaat onwijs goed met me en ik geniet van alles om me heen.
Tot snel.
Liefs, Jessie
-
02 Augustus 2014 - 16:51
Marja Van Esch:
Leugentjes om best wil zijn oké Jessie. Anders hadden we ons zorgen gemaakt terwijl we hier niets kunnen doen. Wat en corruptie zeg om met geld wel een behandeling te krijgen.
Gaaf wat je daar mee maakt. Hier alles prima. Je kent die zomers wel. lekker veel buiten eten, lamballen, niets doen dus. Zulke zomers die jij nog vaak genoeg gaat krijgen terwijl deze zomer voor jou nu al onvergetelijk is. Liefs ook van Mars, Julia en Anton. -
02 Augustus 2014 - 17:36
Joep :
Wat een ervaringen en wat een leuke verslagen. Herkenbaar ook door de trip van Kiek jaren geleden. Geniet ervan, veel plezier en succes! Joep G -
02 Augustus 2014 - 21:11
Rob En Karin:
Lieve Jessie,
Wat een avontuur. Goed bezig hoor!! Terwijl je zorgt voor al die lieve kindertjes moet je voor jezelf opkomen in het zkh, kanoën terwijl er phytons en krokodillen zwemmen, kom je olifanten tegen, moet je slangen aanpakken pfff. Het is nogal, wat een kanjer. En die woont dus gewoon naast ons hè!
Liefs van ons GO Jessie -
02 Augustus 2014 - 22:54
Ellen:
Hey Jes, zo te lezen ben je nu helemaal gewend en door de afrikaanse wol geverfd, geweldig! Fijn dat je het zo naar je zin hebt. Zo leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt! Dat was weer een interessante leerervaring in het ziekenhuis....slimme tip van p&m, money makes the world go round ;-), en gelukkig is je voet weer beter.
De kinderen maken wat mee met jou, tanden poetsen met een eigen tandenborstel! Je wordt vast nooit meer vergeten... Geniet van je volgende weekend in Opper Volta, met mooie natuur en hopelijk opnieuw weer lekkere alternatieven voor de fufu en rijstballen! :-)
Big hug, El
-
03 Augustus 2014 - 21:36
Cc:
van cc.
hoi jessie,
blij weer van je te horen.
Je maakt het gelukkig goed zo te horen .
Hier in Nederland is het fantastisch zomerweer.
Af en toe tropische regenbuien. Echt waar hoor!!
Overstromingen en ondergelopen woningen en winkels. Hagel zo groot als eieren.
100 mm regen in een paar uur tijd.
Vandaag heerlijk gefietst naar de Ooijpolder.
Jessie veel groetjes en hou het nog even vol.
Het zal wel weer lastig zijn met natte oogjes als je weer naar huis moet…
cc -
04 Augustus 2014 - 21:16
Maud:
Hoi Jessie,
Fijn dat je het zo naar je zin hebt!!! En.....dat er tenminste -
05 Augustus 2014 - 19:45
Hedwig:
Lieve Jessie,
Wat een verhalen!! Ik heb net al je reisverslagen gelezen en ben erg onder de indruk. Wat ben jij een stoere meid dat je zo'n avontuur aan gaat. Daar neem ik mijn petje voor af, daar neem ik mijn petje heel diep voor af, zou Theo Maassen zeggen, nou ik ook. Het is een ervaring die je je hele leven mee neemt. Ik denk dat de cultuur shock ook groot zal zijn als je terug komt, je zult je eigen leven hier ook anders gaan zien en ervaren. Mensen blij maken met dingen die wij hier allemaal zo vanzelf sprekend vinden, het zet je aan het denken en geeft je herinneringen die onuitwisbaar en vormend zullen zijn. Ik wens je nog een enorme fijne tijd in Afrika. Het ga je goed!!!
Hartelijke groet Hedwig -
06 Augustus 2014 - 01:51
Hannah:
Wauw jes wat een verhalen! En wat een avontuur, super dat je het nu zo naar je zin hebt en gelukkig dat alles weer goed gaat :). Ben alweer benieuwd naar je volgende blog! Heel veel plezier nog jes en blijf ervan genieten! Heel veel liefs, Hannah -
07 Augustus 2014 - 10:09
Lotty:
Hallo Jessie,
Spannend reisverslag, al die avonturen, oefff...
Het leuke is dat je er laconiek onder blijft. Je beleeft wel heel veel voor een 17 jarige Hollandse.
Tussen de krokodillen gevaren? Nee toch?
Op Java heb ik als 6 jarige wel geleerd hoe je een slang moest dood maken, met een stok
Hard achter z'n kop meppen.
En olifanten waren er ook op Java.
Ik heb bewondering voor alles wat je daar doet en beleeft, je zult bij thuiskomst wel met hele andere ogen naar je eigen land aan kijken.
Hou je goed en groetjes, Lotty
-
08 Augustus 2014 - 20:33
Mama:
Ola Jessie!! vanuit Portugal en Spanje bellen we wel af en toe maar wij kijken ook uit naar jouw blogs!! Ik heb al wat fotoos van jou gezien op facebook , in een heeeeele mooie jurk! Je lijkt wel een echte Afrikaanse schone! prachtig. Veel plezier dit weekend op je uitstapje naar watervallen enz. , en je bestelling komt zeker goed: biefstuk met friet en mayonaise als ik terug ben... Maar misschien maak ik toch lekkere tofu balletjes.....
Geniet nog deze week, en sterkte met weer afscheid nemen! Dikke vette kus van mama xxxx -
14 Augustus 2014 - 00:37
Charlotte Mutsaers:
Net even alles gelezen, fijn dat je het zo naar je zin hebt! Heb je trouwens onderhand niet een beetje heimwee, ook al is het daar super leuk? Tot over anderhalve week, dan wil ik een langer verhaal horen over je reis! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
