update uit Ghana
Door: Jessie
Blijf op de hoogte en volg jessie
23 Juli 2014 | Nederland, Tilburg
Hoi lieve allemaal,
Ik ben de laatste paar dagen al een paar keer gebeld waarom ik niets op mijn blog heb geplaatst dus vandaar dat ik weer even een paar minuten in een internetcafe heb gekocht. Het is voor ons heel moeilijk om in de stad te komen omdat het openbaar vervoer hier eigenlijk niet geregeld is. We zitten 10 km van de stad af, maar het duurt soms 3 uur om er te komen. Je moet namelijk wachten op een trotro (busje), maar deze rijden niet op vaste tijden en daar moeten we altijd lang op wachten. Vandaar dat ik niet zo vaak naar de stad kan komen om een teken van leven te geven. Maar geen bericht is goed bericht!! Het gaat hier goed, ik mis alles in Nederland soms wel (vooral mijn bed! Het bed waar ik hier in slaap valt letterlijk soms 's nachts uit elkaar en dan schrik ik wakker... Eigenlijk best wel grappig) maar als ik daarna gewoon weer bezig ben met de kinderen of iets anders is dat snel weer over. De kinderen hebben nog steeds hun end of the year exams dus wij zijn overdag thuis. Dan helpen we met koken, gaan we mee water halen (ben ik dus echt geen held in, meestal is de emmer al half leeg als ik dan weer thuis kom en zijn mijn kleren kletsnat), gaan we mee naar de markt of we wassen de kleren van de kinderen. Er is altijd wel wat te doen maar we moeten wel vaak aangeven dat we er echt zijn om te helpen. Onze gastouders hebben vaak de neiging om te zeggen dat er niets te doen is terwijl wij dan zien dat er nog genoeg werk is. Nu hebben ze wel door dat wij ook hard kunnen werken.
Komend weekend gaan we met 7 vrijwilligers een weekendje weg, naar een national park. Hier heb ik heel veel zin in, even lekker iets anders kan ook fijn zijn. Eva vertrekt volgende week donderdag alweer naar de hoofdstad om daarna naar Nederland te vliegen dus dan zit ik hier alleen. Ik maak me daar eigenlijk geen zorgen over omdat ik steeds meer begin te wennen aan het leven hier en aan de kinderen. De kinderen zijn trouwens zo blij met alles wat we geven! Ik had een voetbal en twee verschillende kleuren hemdjes meegenomen uit Nederland en de kinderen zijn er zo gelukkig mee. Ze hadden hun hemdjes zelfs aan naar de kerk zondag (de kerk is hier echt een hele beleving; van 8:30 tot 13:30 zijn we dan weg). De rest van de spullen die ik heb meegenomen ga ik nog geven, maar ik verdeel het een beetje. Dit lijkt mij beter omdat dan ook hun aandacht langer bij de spullen blijft. Vandaag zijn we in de stad om van alle giften dingen te kopen voor het huis. We hebben al vrij snel met de bazen om de tafel gezeten om te kijken wat zij vonden dat nodig was en om een lijstje te maken. Zij wilden eigenlijk dat we eten kopen, maar wij hebben gezegd dat we dit allebei niet willen. Eten gaat namelijk op en bovendien hebben we zo veel geld dat er dan veel eten bedorven zou zijn voordat de kinderen het zouden kunnen eten. We hebben nu een boodschappenlijst met onder andere matrassen, tafels, stoelen, pannen, borden en de rest weet ik zo niet uit mijn hoofd. Eva en ik vinden het goede en nuttige investeringen. Het was wel even kijken wat we zouden kopen omdat er echt helemaal niets is. Maar we denken dat met wat we nu gaan kopen de kinderen in hun basisbehoeften kunnen voorzien.
Ik denk dat dit het wel zo'n beetje is. Ik ben vast weer heel veel dingen vergeten maar die kan ik ook allemaal in Nederland nog vertellen. Komende weken ga ik de kinderen overdag les proberen te geven dus heb ik nog minder kans om naar het internet te gaan. Zodra ik tijd heb laat ik iets van me horen!
Tot snel!
Liefs, Jessie
Ik ben de laatste paar dagen al een paar keer gebeld waarom ik niets op mijn blog heb geplaatst dus vandaar dat ik weer even een paar minuten in een internetcafe heb gekocht. Het is voor ons heel moeilijk om in de stad te komen omdat het openbaar vervoer hier eigenlijk niet geregeld is. We zitten 10 km van de stad af, maar het duurt soms 3 uur om er te komen. Je moet namelijk wachten op een trotro (busje), maar deze rijden niet op vaste tijden en daar moeten we altijd lang op wachten. Vandaar dat ik niet zo vaak naar de stad kan komen om een teken van leven te geven. Maar geen bericht is goed bericht!! Het gaat hier goed, ik mis alles in Nederland soms wel (vooral mijn bed! Het bed waar ik hier in slaap valt letterlijk soms 's nachts uit elkaar en dan schrik ik wakker... Eigenlijk best wel grappig) maar als ik daarna gewoon weer bezig ben met de kinderen of iets anders is dat snel weer over. De kinderen hebben nog steeds hun end of the year exams dus wij zijn overdag thuis. Dan helpen we met koken, gaan we mee water halen (ben ik dus echt geen held in, meestal is de emmer al half leeg als ik dan weer thuis kom en zijn mijn kleren kletsnat), gaan we mee naar de markt of we wassen de kleren van de kinderen. Er is altijd wel wat te doen maar we moeten wel vaak aangeven dat we er echt zijn om te helpen. Onze gastouders hebben vaak de neiging om te zeggen dat er niets te doen is terwijl wij dan zien dat er nog genoeg werk is. Nu hebben ze wel door dat wij ook hard kunnen werken.
Komend weekend gaan we met 7 vrijwilligers een weekendje weg, naar een national park. Hier heb ik heel veel zin in, even lekker iets anders kan ook fijn zijn. Eva vertrekt volgende week donderdag alweer naar de hoofdstad om daarna naar Nederland te vliegen dus dan zit ik hier alleen. Ik maak me daar eigenlijk geen zorgen over omdat ik steeds meer begin te wennen aan het leven hier en aan de kinderen. De kinderen zijn trouwens zo blij met alles wat we geven! Ik had een voetbal en twee verschillende kleuren hemdjes meegenomen uit Nederland en de kinderen zijn er zo gelukkig mee. Ze hadden hun hemdjes zelfs aan naar de kerk zondag (de kerk is hier echt een hele beleving; van 8:30 tot 13:30 zijn we dan weg). De rest van de spullen die ik heb meegenomen ga ik nog geven, maar ik verdeel het een beetje. Dit lijkt mij beter omdat dan ook hun aandacht langer bij de spullen blijft. Vandaag zijn we in de stad om van alle giften dingen te kopen voor het huis. We hebben al vrij snel met de bazen om de tafel gezeten om te kijken wat zij vonden dat nodig was en om een lijstje te maken. Zij wilden eigenlijk dat we eten kopen, maar wij hebben gezegd dat we dit allebei niet willen. Eten gaat namelijk op en bovendien hebben we zo veel geld dat er dan veel eten bedorven zou zijn voordat de kinderen het zouden kunnen eten. We hebben nu een boodschappenlijst met onder andere matrassen, tafels, stoelen, pannen, borden en de rest weet ik zo niet uit mijn hoofd. Eva en ik vinden het goede en nuttige investeringen. Het was wel even kijken wat we zouden kopen omdat er echt helemaal niets is. Maar we denken dat met wat we nu gaan kopen de kinderen in hun basisbehoeften kunnen voorzien.
Ik denk dat dit het wel zo'n beetje is. Ik ben vast weer heel veel dingen vergeten maar die kan ik ook allemaal in Nederland nog vertellen. Komende weken ga ik de kinderen overdag les proberen te geven dus heb ik nog minder kans om naar het internet te gaan. Zodra ik tijd heb laat ik iets van me horen!
Tot snel!
Liefs, Jessie
-
23 Juli 2014 - 11:47
Mama:
joehoe Jessie blij weer iets te lezen!we bellen wel af en toe maar de verbinding is slecht!!! goed idee om veel spullen te kopen die ze in het huis ook goed kunnen gebruiken! en wat zal dat er leuk uitzien in al die gekleurde hemden die we hier samen hadden uitgezocht! dat zullen je vriendinnen ook leuk vinden om te lezen, dat was tenslotte hun gift voor de kinderen! Wij zijn zoooooo trots op jou! tot snel bels en hele dikke knuffels van papa en mama.
ps hier ben je ook wel eens uit bed gevallen..... en dat is toch wel een stevig bed...!xxxxxxxxx -
23 Juli 2014 - 12:02
Rob En Karin:
Goed bezig Jessie !!! Fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Kus van ons viertjes x -
23 Juli 2014 - 12:02
Rob En Karin:
Goed bezig Jessie !!! Fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Kus van ons viertjes x -
23 Juli 2014 - 13:47
Christof:
HiJessie:
Leuk te horen dat eht gped gaat met je, en dat je begint te wennen aan het afrikaanse leven en eten. En een lekkere douche met water halen! om even af te koelen.
Mijn vakantie in NLis alweer over, ben nu in Tilburg en ga direct door naar brus.seel, morgen vroeg naar US.
Big hug. -
24 Juli 2014 - 00:11
Maud En Jules:
He Jessie,
Leuk om weer een verslag te lezen!! Fijn dat je een beetje bent geacclimatiseerd en dat je je nuttig kunt maken. Ik kan me voorstellen dat als je daar bent je graag de handen uit de mouwen steekt. Lijkt me heel fijn. Als je een beetje voor Sinterklaas kunt spelen. Geniet van je weekendje weg en van alle indrukken die je op doet!
Groetjes Maud en de mannen -
24 Juli 2014 - 15:25
Marceline :
Hee lieve Jessie J. Wat fijn om te horen dat je het naar je zin hebt. Goed om duurzame spullen te kopen, hebben de kinderen inderdaad langer plezier van denk ik. Gelukkig vind je het niet erg om zonder Eva door te moeten, ik had het zelf misschien wat minder gevonden, vooral als mijn bed 's nachts uit elkaar zou vallen. Maar hé wel een plus punt, nu kun je haar bed nemen haha ;-). Top dat het klikt tussen jou en de kinderen en super fijn dat ze blij zijn met de spullen! Slim om het een beetje te doseren. Heel veel plezier in het national park, en de rest horen we wel als je thuis bent!
Dikke kus van marsiee
-
24 Juli 2014 - 20:09
Ellen:
Ha Jes,
Wat leuk weer om over je afrikaanse avonturen te lezen. Je weekend weg wordt/was vast heerlijk. Ben benieuwd welke dieren je allemaal gezien hebt.
En wat een wijze besluiten allemaal, over de aanschaf van spullen voor de kinderen en het huis. De komende jaren gaan ze aan Eva en jou denken bij het koken uit de pannen en het slapen op de matrassen! Geniet van deze supertijd! Dikke zoen, El -
26 Juli 2014 - 11:17
Frank En Marielle:
Hè jessie. Hoorde van Noor al over de shirts wat een mooi gezicht moet dat zijn geweest! Leuk dat je zoveel doet voor de kindjes. Heeeeel veel plezier nog. Groetjes -
26 Juli 2014 - 18:27
Lotty:
Hoi Jessie,
Met vebazing je reisverslagen gelezen.Ik neem m'n petje voor je af,om als 17 jarige dit te
Ondernemen.Je komt in een wereld,waar niets je aan thuis herinnert: klimaat,armoede,
Andere taal , gekleurde huidskleurtjes,hard werken en geen privacy.Ook geen begrip van tijd.
Heb je niet het gevoel van : ben ik dit nou die hier is?
Je zult genieten van die blije kindersnoetjes als je ze kadootjes geeft, die hempjes is een
Leuke vondst.
Je doet een ervaring op, die je je hele leven zal bij blijven.
Top van je , groetjes , Lotty -
29 Juli 2014 - 10:52
Cc:
lieve jessie,
Ik wens je heel veel wijsheid toe bij het bedenken van wat er nu echt nodig is.
Wat heeft een mens nou echt nodig aan spullen om gelukkig te kunnen zijn, als er weinig voorhanden is.
Een mens kan echt wel leven zonder al die Dingen…,.
Dingen, Materie, wat er toe doet zijn niet de Dingen, de Spullen en al die onbenullige Ballast die wij hier dagelijks met ons meeslepen, aanschaffen en waarmee we ons denken te moeten omringen.
Hoe heerlijk vrij ben je als je die Dingen niet nodig hebt. En ook niet hoeft. Je er niet naar verlangt.Ze niet kent.
Wat is echt nodig om mens te kunnen zijn, dat is een vraag waar je ongetwijfeld nu over na denkt.
Natuurlijk: schoon drink water, een veilige plek om te slapen, wat te eten, Liefde en Muziek, Spel, en Verhalen. Een Pannetje, een Vuurtje om te koken. Toegang tot kennis. Een Boek kunnen lezen.
Meer heeft een mens niet nodig om gelukkig te zijn.
Hoe minder spullen, hoe minder afgunst, hoe meer vrijheid en tijd om te genieten van de zon, de regen, en je vrienden. Je speelt met takjes en steentjes, schelpjes, een lappen voetbal.
Je bent blij als je geen pijn hebt, niet ziek bent.
Maar al die materie………
Ik wens je veel inzicht toe lieverd. Hou je goed.
-
01 Augustus 2014 - 11:40
Janne:
Hee Jessie!
Wat gaaf om dit te lezen. Fijn dat je al bent gewend aan het leventje daar :)
Geniet ervan, en heel veel plezier in het national park, dat is echt super gaaf!
X Janne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
